నా కథ మన కథ ...(మై స్టోరీ ... అవర్‌ స్టోరీ ఆఫ్‌ రీ బిల్డింగ్‌ బ్రోకెన్‌ లైవ్స్‌) -ఫ్లెవియా

నా (మన) కథ

పెళ్లైన నాటి నుంచి పదిహేనేళ్ల పాటు భర్త చేతిలో దెబ్బలు తింటూ, ఇంటి నుంచి గెంటివేతకు గురవుతూ ఆమె గడిపిన జీవితం పగవాళ్లకు కూడా వద్దనిపిస్తుంది.
పిల్లల కోసం ప్రశాంతంగా, హింసకు దూరంగా బతికే మార్గాన్వేషణలో వున్న ఆ సాధారణ గృహిణికి ముంబాయిలో స్త్రీవాద ఉద్యమం
కొద్దిపాటి ఊతమయ్యింది.

న్యాయం కోసం ఒకపక్క భర్తతో పోరాడుతూనే మరోపక్క తన కాళ్ల మీద తాను నిలబడి, పిల్లల్ని ప్రయోజకుల్ని చేసి విజేతగా ఎదిగారు ఫ్లెవియా.
ఆమె తన జీవిత కథను ''మై స్టోరీ ... అవర్‌ స్టోరీ ఆఫ్‌ రీ బిల్డింగ్‌ బ్రోకెన్‌ లైవ్స్‌'' పేరుతో ఇరవై ఐదేళ్ల క్రితమే రాశారు. ఆ పుస్తకం తెలుగు అనువాదమే ''నా (మన) కథ''. అందులోంచి కొన్ని అంశాలు:

ఇది కథ కాదు
జీవిత చరిత్రలు విజయం చవిచూసినవారే రాసుకుంటారు. ఓడిపోయినవారు కాదు. సిగ్గుతో, అవమానంతో గడిపిన క్షణాలను ఎవరూ
మళ్లీ మళ్లీ గుర్తుచేసుకోవాలనుకోరు. జాలి కోసమో... వ్యక్తి గతంగా నాకేదైనా లాభం ఉంటుందనో కాదు... దెబ్బలు తినే అసహాయ మహిళ పరిస్థితులు ఎలా వుంటాయో చెప్పడానికి మాత్రమే ఇది రాశాను. ఇది కథ కాదు... నా జీవితంలోని వాస్తవం!
ఆయన దృష్టిలో పెళ్లామంటే కాళ్లు తుడుచుకునే పట్టా.
హనీమూన్‌ నుంచి చేతులపై కమిలిన మచ్చలతో పుట్టింటికి తిరిగి వచ్చాను. ఏమైందని అమ్మ అడిగింది. ఏవో చిలిపి పనులు... అతని సమాధానం. అమ్మకు అర్థమైనట్లే వుంది.

- చాలాసార్లు అతను నా ఒళ్లంతా కుళ్లబొడిచిన తర్వాత మంచి చీర కట్టుకుని, నగలు పెట్టుకుని, మేకప్‌ వేసుకుని పార్టీలకు వెళ్లాను. ఆ చీర కట్టుకో... చేతుల మీద దెబ్బలు కనిపించకుండా కప్పుకో ... అంటూ సలహా ఇచ్చేవాడు.

- ఆ రోజు పనంతా ముగించుకుని మంచం మీద కూర్చుని అమ్మ రాసిన ఉత్తరం చదువుకుంటున్నాను. అతను వచ్చాడు. మసిగుడ్డ మురికిగా వుంది ఉతకమన్నాడు. తర్వాత ఉతుకుతానన్నాను. నేను చెప్పినట్లు వినాలి. విధేయత ఏమిటో నీకిప్పుడే నేర్పిస్తాను అన్నాడు. మరుక్షణం నా తల వెళ్లి గోడకు కొట్టుకుంది. నన్ను ఈడ్చుకుంటూ తీసుకెళ్లి బాత్‌రూమ్‌లో పడేసి మసిగుడ్డ నా మొహాన కొట్టి గొళ్ళెం పెట్టాడు.
మూడు గంటల తర్వాత తలుపు తెరిచాడు. 'నా శరీరాన్ని విరగ్గొట్టగలవు కానీ నా మనసును నువ్వేం చేయలేవు' అన్నాను. కానీ అది అబద్ధం.
వాస్తవానికి శరీరమే త్వరగా కోలుకుంటుంది. హింసకి, రక్తపాతానికి చిహ్నంగా మచ్చలే మిగులుతాయి. కానీ మనస్సుకైన గాయాలు
మానడానికి చాలా సమయం పడుతుంది. పైగా అవి గుర్తుకొచ్చిన ప్రతిసారీ మళ్లీ రక్తం కారుతుంది.

కుప్పకూలిన ఆత్మవిశ్వాసం
నా జీవితంలో అత్యంత దారుణమైన దశ అది. నా వ్యక్తిత్వానికి జరగాల్సిన నష్టం పరిపూర్ణంగా జరిగింది. నేనేం చేయడానికైనా సిద్ధంగా ఉన్నాను. హింసను ఆపడానికి ఏమైనా సరే... చేయాలి. నాలుగేళ్ల లోపు వయసులో ముగ్గురు పిల్లలు... ఉబ్బసం...నాకు చావాలనిపించింది.
కానీ ఈ కర్కశ హృదయుడి దయాదాక్షిణ్యాల మీద పిల్లల నొదిలేసి చచ్చే హక్కు మాత్రం నాకెక్కడిది?

* నేను అందరి సలహాలు విన్నాను. పాటించాను. హింస సందర్భాలు తగ్గాయేమో కానీ స్థాయి తగ్గలేదు. ఒకటి మరిచేలోపే మరొకటి తప్పకుండా జరిగేది.
* ఏ క్షణంలో ఏమైనా జరగొచ్చు. భయం వెన్నంటే ఉండేది. కడుపులో పేగుని ముడివేసిన భావన నాలో భాగమైపోయింది. అది ఎంతలా అ లవాటై పోయిందంటే ఆ ఇల్లు వదిలాక హాయిగా ఉండడం కూడా చాలా కష్టపడి నేర్చుకోవాల్సి వచ్చింది.

* నాపైన అతని అధికారం కేవలం భౌతికమైనదే కాదు.... నా ఆత్మగౌరవం మంటకలిసింది... ఆత్మవిశ్వాసం అడ్రస్‌ లేకుండాపోయింది...

నాకంటూ మిగిలింది పిల్లలే!

ఎదురీదాను... ఒడ్డుకు చేరాను

ఆనాటి ఆ స్థితి నుంచి బయటపడి ఈరోజు మహిళల హక్కుల న్యాయవాదిగా నేను ప్రాక్టీసు చేస్తుంటే ఎన్నో వైరుధ్యాలు. నేనెంత
కాదనుకున్నా...ఏదో సాధించిన భావం. నేను గ్రాడ్యుయేట్‌ని కానందున లెక్చర్‌ హాల్‌ వదిలి వెళ్లిపొమ్మన్న సంస్థ ... నన్ను తల్లిగా అయోగ్యురాలన్న న్యాయమూర్తి ... మద్దతిచ్చినా నిలబెట్టుకోకుండా భర్త దగ్గరికి వెళ్లానని బాధపడిన స్నేహితులు... నా విడాకుల హక్కును తిరస్కరించిన చర్చి ... వ్యవస్థ ... నేను పరిస్థితుల్ని పూర్తిగా తలకిందులు చేయలేదు కానీ రెండో ఒడ్డుకి చేరుకోగలిగాను.
నలబైయేళ్ల వయసులో కొత్త గుర్తింపు ఏ మహిళకైనా అసాధరణంగానే వుంటుంది.

* దెబ్బలు తినడం అనే మన అనుభవాల్లో వ్యక్తిగతం అనేదేమీ లేదన్నది వాస్తవం. కానీ మన నోళ్లు నొక్కిపెట్టి ఉన్నాయి. కాబట్టి ఆ అనుభవం విశ్వవ్యాప్తమని తెలుసుకోలేకపోయాం.
నోరు విప్పడానికి చేసిన ఒక ప్రయత్నమే ఈ పుస్తకం.
ఇది సఫమైందని చెప్పగలను.
ఎందుకంటే ముంబాయిలోని ఒక అభ్యుదయ చిత్ర దర్శకుని భార్య, గుజరాత్‌లో స్కూలు టీచరు, బోస్టన్‌ శరణార్థుల శిబిరంలోని మహిళ, భారత్‌ పర్యటిస్తున్న జర్మన్‌ విద్యార్థి... అందరూ ఈ పుస్తకంలో తమ అనుభవాలను చూసుకున్నారు.

* నా జీవితానుభవాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని కుటుంబ హింసను బహిరంగంగా ఖండిచడాన్ని అంతా మెచ్చుకున్నారు. నా స్నేహితురాలు మధుశ్రీదత్తా, మరికొంతమంది న్యాయవాద వృత్తి నిపుణులతో కలిసి 1990లో ''మజ్లిస్‌'' అనే సంస్థను ప్రారంభించాను. ఇందులో యువ, ఔత్సాహిక న్యాయవాదులున్నారు.

* మేం సాధించింది ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే ... 'బాధిత మహిళ ... ఆమె బిడ్డలు' ... అన్న ముద్ర పోగొట్టుకున్నాం. విచ్ఛిన్నమైన కుటుంబాల్లో ఒంటరి తల్లిదండ్రుల దగ్గర పెరిగిన పిల్లలు చెడి పోతారన్న అపోహను పటాపంచలు చేశాం....
(ఈనాడు వసుంధర నుంచి)


నా (మన) కథ
రచన: ఫ్లెవియా ఆగ్నెస్‌

ఆంగ్లమూలం : మై స్టోరీ ... అవర్‌ స్టోరీ ఆఫ్‌ రీబిల్డింగ్‌ బ్రోకెన్‌ లైవ్స్‌, మజ్లిస్‌, ముంబాయి, ౨౦౦౪
తెలుగు అనువాదం : భూజాత

ప్రథమ ముద్రణ : 2004
67 పేజీలు, వెల రూ.20

ప్రతులకు వివరాలకు:
హైదరాబాద్‌ బుక్‌ ట్రస్ట్‌,
ప్లాట్‌ నెం.85, బాలాజీ నగర్‌, గుడి మల్కాపూర్‌,
హైదరాబాద్‌ - 500 067
ఫోన్‌ నెం.040-2352 1849

ఇ మెయిల్‌:
hyderabadbooktrust@gmail.com


........................................................